حجاب از نظر من

من حتی اگر از هیچ جای منابع اسلام در قضیه‌ی حجاب به نتیجه نرسم، از یک عبارت آیه‌ی ۶۰ نور قطعاً می‌رسم و آن همان استثناء است. در واقع من حتی از سمت استثناء هم، به قاعده دلالت و هدایت می‌شوم.

زودتر روشن کنم از راه برون‌دینی هم به حجاب می‌رسم؛ و آن این است: طبع فطری به پوسش بخش‌های خصوصی بدن، و قبح ذاتی بر ضد برهنگی قاطبه‌ی بشر. و نیز از راه فرهنگ کشورم نیز حجاب را در دسترس و ادب سرزمینی، می‌بینم، از دربار، از کتیبه، از تاریخ و از مجسمات، کاملاً آشکار است برهنگی و عریانی در محیط ایران، سابقه نداشت هیچ، زشتی‌اش مطلق هم در آن زبانه می‌کشید.

و اما در درون‌دینی، تکیه‌گاه من در این بحث این عبارت است از آخرهای آیه‌ی ۶۰ نور که خدای باری می‌فرماید: وَ اَن يَستَعفِفْنَ خَيرٌ لَهُنَّ. این عبارت وحی، نزد من حیرت‌انگیز و تکان‌دهنده است. از استثناء، خدا‌وند وجوبِ حجاب را بر قلب پیامبر القاء کرد، چقدر هم حکیمانه. و وقتی آیه‌ای القاء شد، حکم ابلاغ بر مردم بر آن جاری است. پس هر کس بگوید قرآن حکم حجاب ندارد، درین مورد نسبت به قرآن جهل ورزیده است. کنایی هم معنا دارد، این تیکه‌آیه، که به زبان مادری: یک تیکه‌ نوره. اما عبارت در دلش، حکم قطعی حجاب را حمل می‌کند در تمام اعصار. چون قرآن ازلی و ابدی است.

بلی؛ زنانِ افتاده و خیزان را می‌گوید می‌توانند پوشش را زمین گذارند، در مفهوم واقعی یعنی آنان که هنوز سالخورده‌سال نشدند، مَباید پوشش بر زمین گذارند، تازه شرطی هم هست برای سالخوردگان؛ تبرُج و رَغبت‌افکنی جنسی در محیط عمومی نکنند. اما خودِ قرآن در داخل این نیمه‌پاراگراف، خودپوشی طبعی را در پیران زنان، هم جای داد؛ یعنی وقتی آنان نیز اختیار دارند حجاب را واگذارند، طینت و طبع آنان مانع ازین عمل است. زیرا می‌دانند ممکن است از آنان سرمشق گیرند، و پرهیز دارند الگوی بدکاری شوند، لذا خود، راضی نمی‌شوند آزادی حجابی را که قرآن برای آنان قائل شد، شامل خود کنند؛ به همین علت خدای متعال سمیع و علیم آوُرد پایان آیه که بگوید من درک می‌کنم درون آنان را که پاکیزه‌حال هستند. برای پرهیز از اطاله، جمع می‌کنم حرفم را. استثناءکردن سِنی حجاب، دلیل حتمی وجوب حجاب است. برداشت شخصی من بود از حجاب بر مبنای عقل و شرع که فهم می‌کنم مستقیماً. اللهُ علمٌ. ابراهیم

برچسب‌ها: قرآن, حجاب, مباحث دینی